Bolkar Dağları'ndan Aslanköy sınırlarında Efrenk Çayı olarak doğan ve üst çığırda Sunturas gibi adlarla anılan bu su yolu, Mersin Ovası'na ulaştığında farklı bir unvan kazanmıştır. Uzun yıllar önce, dere kenarında arazisi ya da bahçeleri bulunan bir Müftü'ye ait olduğu bilinen mülklerin yakınından akması nedeniyle, akarsuyun adı zamanla yerel halk arasında Müftü Deresi olarak anılmaya başlanmıştır. Bu ad, derenin coğrafi konumu yerine, geçtiği alandaki bir önemli kişiye atıfta bulunarak isimlendirilmesinin tipik bir örneğidir.
Ancak, dereden bahsederken sadece "Müftü" ismini kullanmak, tarihi sığ kalır. Akarsuyun en eski isimlerinden biri olan Efrenk Çayı (ya da Efrenk Deresi), tarihçilerin dikkatini çekmektedir. Haçlı Seferleri döneminde bölgeye yerleşen Franklar için İslam akıncılarının taktığı "El Frenk" adının zamanla halk dilinde Efrenk'e dönüştüğü ve bu ismin derenin kaynağı olan Aslanköy (eski adıyla Efrenk) bölgesine de yansıdığı düşünülmektedir. Dolayısıyla, günümüzün Müftü Deresi; Aslanköy Deresi, Efrenk Çayı ve nihayetinde Müftü Deresi olarak üç farklı medeniyet ve dönemin izlerini taşımaktadır. Tıpkı Deliçay gibi, düzensiz bir rejime sahip olan bu akarsu da, kentin en eski yerleşimlerinden Yumuktepe'nin kuruluşunda hayati rol oynamış, kente su sağlama işleviyle de Mersin tarihi için kritik bir öneme sahip olmuştur.
