İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi (İSİG)’in yayınladığı rapora göre, yüzde 83’ünü ulusal basından; yüzde 17’sini ise yerel basın, işçilerin mesai arkadaşları, aileleri, iş güvenliği uzmanları, iş yeri hekimleri, meslek örgütleri ve sendikalardan öğrenilen bilgilere dayanarak tespit edilen temmuz ayında en az 146 işçi iş cinayetlerinde hayatını kaybetti.
Haber – Vecdi Yenigülİşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi (İSİG), temmuz ayında hayatını kaybeden işçilerle ilgili bir rapor yayımladı. Raporda, Türkiye’de ilk Covid-19 vakasının bildirilmesinin üzerinden 17 ay geçtiğine değinilerek, bu süreçte tespit edilen en az bin 168 işçi Covid-19 nedeniyle hayatını kaybettiği ve on binlerce işçinin hastalandığı bilgisi verildi. Diğer binlerce ölümün de neredeyse tamamı işçilerin aileleri ve bir evvelki işçi kuşağı olan emekliler olduğunun ve bu durumun da Covid-19’un bir işçi sınıfı hastalığı olduğunun en büyük göstergesi olduğunu belirtilerek, “Bu noktada sınıf hareketinin en önemli taleplerinden birisi de acilen aşı temin edilmesi ve sınıfın tümünün aşı olma hakkı. Bu noktada geç kalındı ve bu yılın bahar aylarında başta sağlık, eğitim, belediye, metal, tekstil, büro ve güvenlik emekçileri olmak üzere onlarca arkadaşımızı da aşının geç temin edilmesi nedeniyle işçilerimizi kaybettik” dedi.
“SALGININ BİTMESİNİN EN ÖNEMLİ ARAÇLARINDAN BİRİ AŞILAMADIR”
Salgın nedeniyle işçi sınıfının bütünsel taleplerine hazırladıkları raporlarda değindiklerini ve bu taleplerin karşılanması için mücadele ettiklerini savunan İSİG, “Diğer yandan bu raporda aşı sürecine dair bilimin ve aklın ışığında bir konunun altını çizmek istiyoruz. Salgınla mücadelenin ve salgının bitmesinin en önemli araçlarından biri aşılamadır. Bilim ve salgınlar tarihi aşıların ve toplumun geneline ulaşmış aşılamanın yaşamı ve geleceği nasıl kurtardığının örnekleri ile doludur. Bu açıdan Covid-19 salgınını sona erdirmenin yolu her kesime ulaşmış yaygın aşılama ile olacaktır. Salgının bitmesi için toplumsal bağışıklık sağlanması ve bunun için toplumun yüzde 70-80’inin çift doz aşı olması gerekmektedir. Türkiye’de şu an Biontech veya Sinovac aşılarından en az iki doz olanların sayısı 29 milyondur, oransal olarak ise yüzde 40 civarıdır” ifadelerine yer verildi.
YAŞAMAK VE YAŞATMAK İÇİN COVİD-19 AŞILARINI OLALIM
Hazırlanan raporda işçilere seslenerek İSİG, Covid-19’un yalnızca aşı ile önlenebilir bir hastalıktık olduğunu belirterek, “Alanlarda nasıl insanca yaşanacak bir ücret, güvenceli çalışma, sendika hakkı, iş cinayetlerine ve salgında bize dayatılan koşullara karşı birlikte mücadele ediyorsak şimdi de birbirimize ve ailelerimize karşı sorumluluğumuz için yaşamak ve yaşatmak için COVID-19 aşılarını olalım” denildi.
“2021 YILININ İLK 7 AYINDA EN AZ BİN 301 İŞÇİ HAYATINI KAYBETTİ”
Raporda, yüzde 83’ünü ulusal basından; yüzde 17’sini ise yerel basın, işçilerin mesai arkadaşları, aileleri, iş güvenliği uzmanları, iş yeri hekimleri, meslek örgütleri ve sendikalardan öğrenilen bilgilere dayanarak tespit edilen kadarıyla Temmuz ayında en az 146 işçinin hayatını kaybettiği bilgisine yer verildi. İşçi ölümlerinin aylara göre dağılımına bakıldığında, ocak ayında en az 203 işçi, şubat ayında en az 142 işçi, mart ayında en az 144 işçi, nisan ayında en az 257 işçi, mayıs ayında en az 236 işçi, haziran ayında en az 173 işçi, temmuz ayında en az 146 işçi hayatını kaybetti. 2021 yılının ilk 7 ayında ise en az bin 301 işçi hayatını kaybetti.
HAYATINI KAYBEDENLERDEN 8’İ MÜLTECİ İŞÇİ
146 işçinin 116’sı ücretli (işçi ve memur), 30’u kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor. Hayatını kaybedenlerin 13’ü kadın işçi, 133’ü erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri tarım, madencilik ve sağlık işkollarında meydana geldi. Sekiz göçmen/mülteci işçi hayatını kaybetti: 4’ü Suriyeli, 2’si Türkmenistanlı, 1’i Afganistanlı ve 1’i Güney Koreli.
EN ÇOK ÖLÜM NEDENİ TRAFİK KAZASI OLDU
Hayatını kaybeden işçilerin en çok tarım/orman, inşaat/yol, taşımacılık, ticaret/büro/eğitim, madencilik, metal, enerji, belediye/genel işler, kimya ve konaklama iş kollarında meydana geldiği bilgisi de paylaşılan raporda, “tarım iş kolunda 24 işçi ve 21 çiftçi hayatını kaybetti, inşaatlarda neredeyse her gün bir iş cinayeti meydana geldi” olarak belirtildi. Temmuz ayında ölenlerin 2’si (yüzde 1,3) sendikalı işçi. Sendikalı işçiler eğitim ve metal iş kollarında çalışıyor.
EN FAZLA ÖLÜM NEDENİ TRAFİK KAZASI
En fazla ölüm nedenlerinin trafik/servis kazası, yüksekten düşme, ezilme/göçük, kalp krizi, elektrik çarpması, patlama/yanma ve şiddet olduğu da ifade edildi. Bir maden işçisinin kene ısırması sonucu yakalandığı Kırım Kongo Kanamalı Ateşi nedeniyle, 12 tarım ve 11 taşımacılık işçisinin trafik/servis kazası nedeniyle, inşaatlardaki işçi ölümlerinin 14’ünün yüksekten düşme nedeniyle olduğu belirtildi.
10 ÇOCUK İŞÇİ HAYATINI KAYBETTİ
İşçi ölümlerini yaş gruplarına göre kategoriye ayıran İSİG raporu şu verileri paylaştı: “10 çocuk çalışırken hayatını kaybetti. Çocuk işçiler tarım, ağaç, inşaat, enerji ve taşımacılık iş kollarında çalışıyordu. 51 yaş ve üstünde ise çalışırken ölen 40 emekçi bulunuyor: Çiftçi ve esnaflar ile tarım, maden, büro, metal, inşaat, enerji, taşımacılık, tersane, sağlık ve belediye işçileri. Genel olarak yaş gruplarına göre ölümlere bakarsak; 14 yaş ve altı yaş grubunda 3 işçi, 15-17 yaş grubunda 7 işçi, 18-27 yaş grubunda 26 işçi, 28-50 yaş grubunda 64 işçi, 51-64 yaş grubunda 30 işçi, 65 yaş ve üstü yaş grubunda 10 işçi ve yaşını bilmediğimiz/öğrenemediğimiz 6 işçi hayatını kaybetti.”
MERSİN’DE 4 İŞÇİ HAYATINI KAYBETTİ
Hayatını kaybeden işçilerin şehirlere göre dağılımı bilgileri şu şekilde verildi: “11 ölüm İstanbul’da; 8 ölüm İzmir’de; 7’şer ölüm Afyon ve Antalya’da; 6 ölüm Manisa’da; 5’er ölüm Ağrı, Bursa, Gaziantep ve Şanlıurfa’da; 4’er ölüm Mersin, Muğla ve Samsun’da; 3’er ölüm Adana, Ankara, Bilecik, Erzincan, Kocaeli, Kütahya, Niğde, Osmaniye, Sakarya, Sivas ve Van’da; 2’şer ölüm Adıyaman, Aydın, Denizli, Giresun, Isparta, Kahramanmaraş, Karaman, Kayseri, Malatya ve Tekirdağ’da; 1’er ölüm Artvin, Balıkesir, Batman, Çorum, Elazığ, Erzurum, Hatay, Kars, Karabük, Kastamonu, Kırıkkale, Kırklareli, Kırşehir, Kilis, Konya, Ordu, Tokat, Trabzon, Zonguldak, Bulgaristan, Irak ve Namibya’da meydana geldi.”
İSİG raporunda, temmuz ayında hayatını kaybeden 146 işçiyi saygıyla anılarak, işçilerin isimleri paylaşıldı: “Yaşar Cinbaş, Erol Tovka, Mülkiye Yıldız, Ayşe Kından, G.G., Yaşar Karahan, Emrah Kaya, Eflatun Karaman, Coşkun Akdağ, Eşref Morgan, Ramazan Özdemir, Fatih Özdemir, Sevim Kıyak, Meryem Okur, Ethem Dağtekin, M.Aydın, Saim Kaplan, Ali Şimşek, Nevzat Malkoç, Şemsi Aktaş, Z.K., H.E.H., Hatice Kestane, Hüseyin Öksüz, Yusuf Bulut, Musa Can Çapuk, Ömer Çağ, Emine Karabulut, Şenol Arslansarı, Mehmet Yıldırım, Hamza Örnek, Muhammet Can Örnek, Samet Alper, Barış Ergül, Mehmet Albayrak, Cevdet Bayraktar, Kamuran Şimşek, Gülseren Develi, Adem Avcı, Elif Bucak, Davut Dişli, Dürdane Doğan, Zeynep Kumsal Yılmaz, Morad Nader, Yücel Küçükçepiş, Leyla Aksakal, Tahir Çetin, Ali Faik İnter, Süleyman Bayrak, İsmail Öztürk, Muzaffer Aypar, H.A., Görkem Servan Güneş, Aydın Elibol, Hasan Yıldızhan, Emre Şimşek, Ahmed Hannan, Arif Köşker, Ertan Yıldız, Hilmi Coşkun, Ali Osman Karabalık, Ramazan Horzum, Hüsnü Ayhan, Gökhan S., Zeki Can Bebek, Harun Filiz, Durmuş K., Süleyman Akgün, Bilal Kollu, J.Y. Kim, Ali Sarman, Süleyman İlhan, Hüsem Taşkın, İlyas Kurt, Metin Mert, Zhamshit Haytakov, Serdar Yiğit, Ü.A., Habip Türeli, Efrail Akgül, Yasin Akat, Rojhat Akınlar, Halil Ş., Abdulkerim Akan, Veysel Güç, Yaşar Ceylan, Halit Kaya, Ali Kurt, Hakkı Cihangir, Mahir Çöt, O.T., Hasan Kaya, Murat Meyde, Fahri Özcan, Ahmet Karakaş, Muhammed Yaşar, Beritan Taşer, Mustafa Yavuz, İbrahim Erkmen, Osman Birer, Emrah Kaya, Muharrem Kaya, Murat Kaya, Mehmet Ali Kökçü, Mustafa Türkmen, Serdar Tekin, Şaban Kılıç, Serhat Kara, Doğan Susin, Yusuf Bingöl, İbrahim Koçal, Hakkı Barutçu, İlhami Bayrak, Muhammed Nuri Sönmez, Bülent Çaylak, Abdullah Saraç, Cevat Topçu, Selahattin Atış, Muhammed Atış, Uğur Kır, Cumali Kurtay, Yılmaz Demir, Oğuz Taşkın, Ali İnal, Ufuk Karataşlı, Fatma Sevim, Tayfur Kürşat Cantez, Ahmet Deniz, Hasan Tosun, Murat Uzan, Burkay Kurt, Serhan Alışkan, Ali Darbaz, Şahin Akdemir, Bayram Koç, Lokman Kaymak, Oktay Yılmaz, Oğuz Şişman, Ömer Babahanoğlu, Birkan Yaman, Mehmet Koçak, Ozan Tuncer, Ali Sarı ve ismini öğrenemediğimiz üç işçi”
