Uzmanlar, bu durumun en temel nedenlerinden birinin aile içindeki kaynak paylaşımı olduğunu vurguluyor. Tek ya da az kardeşli çocuklar, ebeveyn ilgisini daha yoğun ve bireysel şekilde alabildiği için duygusal gelişimlerini daha dengeli tamamlayabiliyor. Ayrıca bu çocukların eğitim süreçlerinde daha fazla destek bulduğu, stres ve kaygı düzeylerinin de görece düşük olduğu belirtiliyor.
Çok kardeşli ailelerde ise hem ebeveyn ilgisinin hem de maddi imkânların bölünmesi, çocukların psikolojik dayanıklılığını olumsuz yönde etkileyebiliyor. Bunun yanında kardeşler arası rekabet, kıskançlık ve sorumluluk paylaşımı da zihinsel yıpranmayı artıran faktörler arasında gösteriliyor.
Psikologlar, kardeş sayısının tek başına belirleyici olmadığını, aile içi iletişimin kalitesinin de en az sayı kadar önemli olduğunu ifade ediyor. Sağlıklı iletişim kurulan çok kardeşli ailelerde de çocukların güçlü sosyal beceriler geliştirdiği ve dayanışmayı erken yaşta öğrendiği vurgulanıyor.
Bu bulgular, aile planlaması ve çocuk yetiştirme konusunda toplumda yeni tartışmaları da beraberinde getirdi.