Bütün dünyayı etkisi altına alan koronavirüs gün gittikçe şekilden şekle girerek tekrar hayatımıza dahil olmayı başarıyor. Hayatımıza girmesini de tabi ki yine bize borçlu koronavirüs, yeterince ciddiye aldığımız söylenemez bu bulaşıcı hastalığı. Son zamanlarda kısıtlamaların da kalkmasıyla birlikte, halkın virüsün bittiğine inanması ve tedbirleri elden bırakmasıyla beraber tekrar vaka sayıları da uç noktalara ulaşmaya başladı. Ülke genelinde artan vakaların başındaki illerden bir tanesi de Mersin.

Sağlık Bakanlığı’nın açıkladığı haftalık verilere ve haritalara bakıldığında ülkede en çok koronavirüsünün arttığı illerin başında Mersin gelmekte. Halk, pandemi sürecinde çekilen çileden, evde kalınan süre zarfından bıkmış durumda. Herkes fırsat buldukça kendisini dışarı atıyor artık. Kimisi acısını çıkartırcasına kalabalık yerlerde eğleniyor kimisi de eğlenmese bile dışarı çıkmış olsun diye dışarı atıyor kendisini. Artık her minibüste, otobüste, takside bir ya da iki yaşlı da görmek mümkün artık ve üstelik kimisi de maskesiz. Maskesiz demişken yavaş yavaş asıl konumuza gelelim. Geçenlerde aşı olmaya gittim, gittiğim hastane tıklım tıklım, insanlar üst üste neredeyse, ne kimse sıra biliyor ne de kimse mesafe tanıyor. Randevu alarak gittiğim hastanede kalabalıktan dolayı randevu saatinden bir buçuk saat sonra ancak aşı olabildim. Sapa sağlam aşı sırasına giren insan, hasta çıkar desem yeridir. Bir de şöyle bir durum var ki kendi sağlığını düşünmeyen insanlar var ve başkasının da hayatımı hiçe sayıyorlar. Cuma günü iş çıkışı eve gitmek için dolmuşa bindim, dolmuş yola çıktı ortalama olarak on kişi vardı dolmuşta bir iki kişi de ayaktaydı. Dolmuşta maskesiz de genç ve sıcakkanlı derler ya hani öyle maskesiz bir kişi vardı. Seyahat sırasında dayının biri o gence ‘sen hastalıktan muaf mısın’ diye sordu o gence. Hani dedim ya gençliğin vermiş olduğu bir sıcakkanlılık ve zıtlık var diye genç dayıyı terslemesin mi, insanca maskeni tak diyebilirsin diye dayıyı tersledi. Neymiş efendim beyefendiye niye direkt olarak maske tak dememiş de dolaylı ve imalı yoldan söylemiş bilmem ne.

Madem öyle delikanlısın söyletme de tak o zaman o maskeni. Dayı kaptana seslendi ‘ne diye maskesiz müşteri alıyorsun’ diye ama kaptanın umurunda mı ki o parasına bakıp da aldı maskesine değil. Kaptan, dayının tepkisinden sonra bir iki maske uzattı arkaya doğru ama ne fayda ortalık gerilmişti bir kere. Dayı da haksız değil, bu kritik süreçte ve halkın artık bulaşıcı olan bu hastalıktan bıkmış olması, gına gelmiş olması yayılmasına sebebiyet verilen en küçük bir şeyde bile aşırıya kaçan tepki vermesi bence gayet de doğaldı. Hastalık yayılsa o dolmuşta, olan sadece dayıya olmayacaktı ki hepimiz o şifayı kapmış olacaktık. İnsan gerçekten de ders almaz mı hiç yaşadıklarından ya, geçen zamanın ve sürecin zorluğundan haberi yok mu insanın. Maskeni takman için ya da mesafeni koruman için kimsenin seni uyarmasına gerek yok ki, sende neler olduğunu ve neler olabileceğini gördün ve görebiliyorsun. Kimsenin seni uyarmasına gerek duymadan yap ki seni örnek göstersinler. Uyarıldıktan sonra yapsan ne işe yarar ki, örneğin belki de uyarmakta, tepki verilmekte geç bile kalındı maskesiz bindiğin için o dolmuşa.

Demem şudur ki; sen kendi canını, sağlığını düşünmüyor olabilirsin ama başkasının hayatını hiçe saymana, hiçe saymaya hakkın yok. Toplu yerlerde toplum kurallarına, genelin uyduğu kurala ayak uydurmak zorundasın. Maske ise maske, mesafe ise mesafe. Yukarda da değindiğim gibi aşı olmak için gittiğim hastanede, o kalabalıkta hasta değilsen bile, hastalanırsın. Mesafe sıfır, insanlar iç içe. Hastalıktan kurtulmak adına aşı olunmaya giden kişiler belki de o sıfır mesafede hastalık kaptı. Ama sen kendi hayatını riske attığın gibi başkasının da hayatını riske atmış olursun. Kimsenin bunları sana ya da bana söylemesine gerek yok, az bir şey geriye bakıldığında bunların hepsi görülecektir zaten. Bu zorlu süreçten hep beraber kurtulmak adına, daha rahat bir hayata kavuşmak adına kurallara kendimiz uyalım. Hayatımıza pandemiye dair yeni keşkeler katmamak adına kurallara hep beraber uyalım.